Omdat het werk wat ik doe en waarom ik het doe zo na aan mijn hart ligt, deel ik met mijn samenwerkende partners vaak meer dan werk.
Onze bevlogenheid, ons geloof in wat er mogelijk is, het gemeenschappelijke doel en de ambitie om die drempels op de weg naar innovatie en transitie samen te nemen.
Vertrouwen op elkaar en hoe we elkaar bevestigen en ook uitdagen. Dat laatste is ook zo nodig, willen we verder komen. We willen immers geen brandjes blussen, maar het vuur blijven aanwakkeren.
Daarbij telt voor mij de intentie en motivatie om er samen van te groeien. Elkaar opbouwen in wat beter kan zonder meer af te breken dan nodig is. Genoeg veilige ruimte om samen verder te komen. Een vrije geest om te leren en genoeg lef om te experimenteren.
De gedeelde toewijding en alle “ slechte” en goede dingen delen met elkaar stimuleert voor mij ook de loyaliteit en wederzijdse waardering.
Nu ben ik al een tijdje onderweg en kijk soms ongeduldig naar de ontwikkelingen in onze samenleving. Dat kan een bepaalde zwaarte geven, we willen immers zo graag ons gewicht in de schaal leggen om het verschil te maken.
Daarin mag het voor mij soms wel wat lichter. Visie hebben en het omarmen en stimuleren van verandering kan samen gaan met een beetje gekheid. Het nastreven van groei en leren in samenspel met het creëren van plezier. Er mag ook best gelachen worden tijdens deze serieuze tijd van systemische vernieuwingen.
Daarbij gaat het om meer dan plezier maken besef ik. Het gaat ook om de mentaliteit dat we er samen voor staan. Het zijn niet altijd de makkelijkste wegen die we daarin bewandelen. Lang, zelfs eindeloos, omdat er nu eenmaal geen einde komt aan die processen.
Uit die samenwerkingen zijn voor mij ook sterke sociale netwerken ontstaan, zowel persoonlijk als professioneel. Elkaar verstaan, horen en zien. Bewust van onze verschillen, lichaamstaal en woorden. Blij met onze mijlpalen, die we , hoe klein ook, vieren. Elkaar steunen en troosten als we het even niet zien zitten.
Nu kan je niet met iedereen diezelfde band opbouwen en dat hoeft ook niet. Het ontstaat vaak, gewoon omdat het zo gaat. Daar hoef je dan niet zo veel voor te doen al is er wel een mate van pro activiteit voor nodig en de aanwezigheid van een bepaalde “klik” .
De verweving van het persoonlijke en professionele kan ingewikkeld zijn al ervaar ik de kwetsbaarheid die daarbij komt kijken als een voordeel. Van beide kanten ontstaat er dan ruimte om te creëren , wederzijds begrip en tijd om elkaar te begrijpen in alle openheid.
Dat brengt de samenwerking vaak tot grote hoogten. Wanneer dit meer dan een moment opname is, benutten we elkaars talenten optimaal en onderzoeken we samen nieuwe ideeën om verder te komen en exploreren nieuwe wegen om in te slaan.
Ik kan daar van genieten en besluit zo vlak voor de zomer een aantal malen aan te sluiten bij die samenwerkingsverbanden. Aangezien we elkaar afgelopen jaar vrij weinig analoog hebben ontmoet is er een sterke behoefte nu live met elkaar de zomer in te luiden. Elkaar te zien met armen en benen noem ik het.
Uiteraard kijken we ook terug en geven daar feedback op zodat we straks nog beter vooruit komen.
Zo beland ik een strategiesessie met aansluitend etentje en luister ik naar diverse pitches met een borrel buiten.
Elk team heeft iets moois bedacht , waarbij het delen besloten ligt in onze manier van werken.
Nu heeft niemand tijd en toch is iedereen er, elke keer dat we in diverse verbanden bij elkaar komen.
Zo beland ik een strategiesessie met aansluitend etentje en luister ik naar diverse pitches met een borrel buiten.
Elk team heeft iets moois bedacht , waarbij het delen besloten ligt in onze manier van werken.
Nu heeft niemand tijd en toch is iedereen er, elke keer dat we in diverse verbanden bij elkaar komen.
Dat zegt misschien wel iets over de waarde van de verbinding met elkaar.
Fijne zomer en ik kijk nu al uit naar de stappen die we samen gaan zetten na de zomer!